بوی بهشت را از وی استشمام می کنم!

حضرت فاطمه زهرا (س) دختر رسول گرامی اسلام (ص) و همسر امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (ع)، یکی از بانوان قدسی عالم بشریت و مهتر زنان عالم است.

پیامبر خدا (ص) فرمود:

فاطمة حوراء فی صورة انسیّة، فاذا اشتقت الی الجنّة قبلت فاطمة، فأشمّ منها رائحة الجنّة

فاطمه، حوری (بهشتی) است که به صورت انسان آفریده شده است. من هر گاه مشتاق بهشت می شوم، به نزد فاطمه می روم و بوی بهشت برین را از وی استشمام می کنم.

حضرت فاطمه (س)، آخرین فرزند رسول خدا (ص) از همسرش حضرت خدیجه کبری (س) است که در سال پنجم بعثت پیامبر(ص)، در مکه معظمه دیده به جهان گشود.

در ایام هجرت پیامبر(ص)، این بانوی شریف نیز به مدینه هجرت کرد و پس از مدتی، با پسر عمویش علی بن ابی طالب(ع) ازدواج نمود. ثمره ازدواج مبارک آنان، دو پسر و دو دختر به نام های امام حسن مجتبی(ع)، امام حسین(ع)، زینب کبری (س) و ام کلثوم (س) می باشد.

هم چنین در هنگام رحلت پدرش پیامبر خدا(ص)، به فرزند دیگری حامله بود که رسول خدا(ص) او را "محسن" نام نهاده بود. ولیکن پس از رحلت پیامبر(ص) ناملایمات فراوانی از اصحاب پدرش، به ویژه غاصبان خلافت اسلامی متحمل شد و بر اثر آن، جنین او سِقط و پیش از تولد، در رحم مادرش شهید گردید.

حضرت فاطمه(س) از آن پس بیمار شد و روز به روز حالش سخت تر گردید، تا این که در جمادی الاولی سال یازدهم قمری دیده از جهان فروبست و روح ملکوتی اش به روح پاک و قدسی پدرش پیوست.

درباره تاریخ شهادت حضرت زهرا(س) اکثر مورخان و سیره نویسان شیعه متفقند که این حادثه جان سوز در ماه جمادی به وقوع پیوست، ولیکن در این که کدام یک از دو ماه جمادی الاولی و جمادی الآخره بوده است، اتفاق نظر ندارند.

زیرا برخی از آنان معتقدند که آن حضرت، پس از رحلت پدرش پیامبر(ص) تنها هفتاد و پنج روز و برخی دیگر می گویند نود و پنج روز زنده بود.

آن هایی که هفتاد و پنج روز را برگزیده اند، شهادتش را در روز سیزدهم جمادی الاولی می دانند

اما شیعیان و محبان اهل بیت(ع) به خاطر عشق و علاقه بی حد به خاندان پیامبر اکرم(ص)، هم در سیزدهم جمادی الاولی و هم در سوم جمادی الآخره، در سوگ آن بانوی بزرگ عالم اسلام، سیاه پوش و عزادار می باشند. بدین جهت، دو ایام فاطمیه را گرامی می دارند.